De aanleiding om eindelijk eens hulp te zoeken voor spanningsklachten ontstaan na een bevallingstrauma 24! jaar geleden, was gek genoeg de extra vrijgekomen tijd door Corona. Dit gaf ruimte om aandacht te besteden aan mijn welbevinden.
Het autorijden op de snelweg is voor de bevalling van mijn oudste kind nooit een probleem geweest, ik vond het juist leuk en reed in binnen- en buitenland.
Na de bevalling veranderde dit. Bij drukte op de weg en tunnels had ik veel last van spanningsklachten. Door een paniekaanval tijdens het rijden op de snelweg een jaar geleden durfde ik de snelweg helemaal niet meer op. Met familie en vrienden die elders in het land wonen is dit zeer beperkend. Ook had ik behoorlijke spanningsklachten in situaties waarover ik weinig tot geen controle heb, zoals drukte in winkels en reizen met het vliegtuig.
Via de huisarts kreeg ik heel eenvoudig een doorverwijzing. Deze gaf zelfs aan het heel goed te vinden dat ik voor deze klachten hulp ging zoeken.
Tijdens de intake door Esther werd heel goed doorgevraagd en werden mogelijke behandelmethodes besproken.
Al snel kon ik terecht bij therapeut Laura. Wat fijn om in een veilige setting meer te leren over jezelf. Waarom je de dingen doet die je doet. Tijdens onze gesprekken kwamen er meer zaken aan de orde zoals mijn plek vroeger in het gezin en ook hoe ik mij nu verhoud tot mijn ouders, mijn partner, mijn kinderen, mijn werkgever.
Al na een aantal sessies voelde ik me sterk genoeg om zelf weer de controle terug te nemen. Te vertrouwen op mijn eigen kunnen. Met trots kan ik vertellen dat ik de afgelopen maanden – al dan niet in het gezelschap van anderen – meerdere keren op de snelweg heb gereden. En al is het bij vlagen nog steeds een beetje spannend, deze momenten vallen in het niet bij de momenten dat ik er weer plezier aan beleef.
Tot slot een boodschap aan een ieder die dit leest. Heb je ergens last van kom dan in actie en zoek hulp. Je bent het waard!