Marite (55), rouwverwerking en burn out

Ongeveer 9 jaar geleden kwam ik voor de eerste keer bij mijn therapeute terecht voor rouwverwerking. Ik had in zeer korte tijd 5 dierbaren en 3 kennissen verloren en merkte dat dit me teveel dreigde te worden. Ik raakte uit balans. Het heeft mij heel erg geholpen door hier met een deskundige over te praten.
Eigenlijk liepen de verschillende rouwprocessen door elkaar. Maar er kwam onverwacht toch nog een groter probleem bij en dat had te maken met mijn familie.
Dit hele rouwproces en het familieprobleem werd in mijn beleving in fasen besproken/behandeld, wat het voor mij behapbaar maakte.
In het begin had ik geen ruimte om het familieprobleem aan te pakken maar gaandeweg is er toegewerkt naar een gesprek om dit bespreekbaar te maken zonder verwijten of verwachtingen maar wel waarbij de zaken/problemen werden benoemd.
Na afloop voelde ik me weer een sterker mens.

In 2017 kwam ik voor de 3e keerbij mijn therapeute, ik was hard op weg om weer een burnout te krijgen maar gelukkig herkende ik nu eerder de signalen (dank zij therapie) en heb ik in een vroeg stadium weer hulp ingeschakeld.
Zij heeft me weer vlot op de rails gekregen en haar adviezen heb ik ter harte genomen. Wat mij vooral ook hierbij heeft geholpen waren de online programma’s van Therapieland, in mijn geval burnout, mindfulness en piekeren.
Door het piekeren kon ik vaak ’s nachts niet meer in slaap komen.
Met het online programma leerde ik bij piekeren om dit meer te reguleren. Is het oplosbaar of niet. Maar ook het piekerkwartier was een goede optie voor mij, in het begin lukte het mij niet om het piekeren uit te stellen maar mede door mindfulness kon ik toch na verloop van tijd het piekeren uitstellen en hier een vast moment voor nemen.
Verder heeft het dit keer tot de beslissing geleid om als zzp-er te gaan werken, dit laatste heeft me vooral heel erg opgelucht. De balans is weer terug in mijn leven.
Wat ik heb geleerd bij alle gevolgde therapiesessies is dat ik goed mijn grenzen moet bewaken, dat machteloosheid en onrechtvaardigheid mij triggeren. Ik heb ook geleerd om dit te herkennen en ermee om te gaan en in plaats van dat het me verlamt kan ik het nu op een bepaalde manier voor me laten werken.

Op het moment dat ik mijn ervaring op papier zet kan ik hieraan nog toevoegen dat mijn werkgever niet wilde meewerken aan mijn verzoek tot vermindering van uren, zij wilden liever van mij af. Dit kwam niet helemaal als verrassing en heeft me ook niet uit balans gebracht. Door dicht bij mezelf te blijven en me te focussen op wat ik wil en mijn doel voor ogen te houden zijn we in goed overleg uit elkaar gegaan.
Met al een paar gesprekken voor mogelijke opdrachten zie ik mijn (zzp) toekomst nu met vertrouwen tegemoet.