Het was mijn tweede keer therapie, daar zat bij mij toch wel behoorlijk wat schaamte bij. ‘Ik had het toch al een keer meegemaakt? Ik ken mijzelf toch al zo goed? Ga je weer praten over je problemen die al zo lang geleden zijn?’ Dat was wat ik tegen constant tegen mijzelf zei, tot het moment ik het niet meer alleen kon. Ik ben blij dat ik in therapie ben gegaan. Dat wat je meemaakt vormt wie je bent, en het kan soms voorkomen dat er bepaalde triggers zijn die je uit balans halen. Die leren kennen en over praten is de grootste bevrijding die ik zelf heb ervaren.
Ik heb mijn therapietraject als zeer waardevol ervaren; ik werd gehoord en was totaal geen nummertje. Ik werd gezien en voelde vooral ‘het is oké, je hoeft je niet te schamen’.
Het inzicht dat het juist een kracht is om hulp te vragen is mij bijgebleven en ik hoop vooral, door mijn ervaring te delen, anderen over de streep te trekken en duidelijk te maken dat zij zich niet te hoeven schamen om in therapie te gaan.
Ik zal blijven terugkomen, misschien 1x per jaar. De therapeut zei: ‘zie het als een APK’. Even checken hoe het gaat, even stilstaan bij een life-event bijvoorbeeld.